Originally Posted by
wideeyes
mtയുടെ രണ്ടാമൂഴത്തിലെ കർണ്ണനേക്കാൾ നല്ലതു ഇക്കാക്ക് ദുര്യോധനനാണ്* .
രാജതന്ത്രമനുസരിച്ചു മൂത്ത സഹോദരന്റെ പുത്രനായ ദുര്യോധനവകാശപെട്ട സ്വത്തു തട്ടിയെടുക്കാൻ ഒരിക്കൽ രാജ്യമുപേക്ഷിച്ചു പോയ ഇളയ സഹോദരന്റെ പുത്രന്മാരായി വരുന്ന പാണ്ഡവർ, അതും പാണ്ഡുവിന്റെതല്ലാത്ത പുത്രന്മാർ. അവർക്കെതിരെ പോരടിച്ചു നിന്ന മഹാഭാരതത്തിലെ ബഹുഭൂരിപക്ഷം നാട്ടുരാജാക്കന്മാർക്കും പ്രിയങ്കരനായ (അത് കൊണ്ടാണല്ലോ കൗരവർക്കു പതിനൊന്നു അക്ഷൗഹിണി ഉള്ളപ്പപ്പോൾ പാണ്ഡവർകു ഏഴായി ചുരുങ്ങിയത്) കൗരവ രാജകുമാരൻ ദുര്യോധനൻ...
പാണ്ഡവക്കൂട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തനായ ഭീമനെ തന്നെ മുഖ്യ എതിരാളിയായി കണ്ട് പോരാട്ടച്ചവന് ദുര്യോധനൻ...
ധർമയുദ്ധത്തിൽ ഭീമന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും അറിയാതെ ഗദ തുടയിൽ വീണുമരിച്ച ദുര്യോധനനെ മടിയിൽ കിടത്തി വിലപിക്കുന്ന യുധിഷ്ഠിരൻ...
കൗരവർ നൂറുപേരെയും കൊല്ലുമെന്ന് പാഞ്ചാലിക് കൊടുത്ത പ്രതിജ്ഞ നിർവ്വഹിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം യുദ്ധം നിർത്തിപോയിട്ടും ദുര്യോധനനെ ഗദാ യുദ്ധത്തിന് ക്ഷണിച്ചതോർത്ത് വിങ്ങുന്ന ഭീമൻ...
തനിക്കു അനുകൂലമായൊരു സമയം കുറിക്കാൻ പാണ്ഡവനായ സഹദേവനോറ്റുതെന്നെ ആവശ്യപ്പെട്ട ദുര്യോധനന് കൗരവർ മുഴുവനും കൊല്ലപ്പെട്ട ഒരു യുദ്ധത്തിന് സമയക്കുറിച്ചതിനെയോർത്ത് വിലപിക്കുന്ന സഹദേവന്...
പാതിരാജ്യത്തിന്റെ രാജാവായി യുധിഷ്ഠിരൻ വാഴുമ്പോഴും വെറും രാജകുമാരൻ മാത്രമായിരുന്നു സഹിച്ച ദുര്യോധനനെയോർത്തു കരയുന്ന ധൃതരാഷ്ട്രർ ...
ചൂത് കളിച്ചു തോറ്റിട്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി പാതിരാജ്യം യുധിഷ്ഠരന് നൽകി ചൂതിനു ക്ഷണിച്ച വിശാലമനസ്കനായ ദുര്യോധനന്റെ അപകടമരണമോര്ത്തു വിലപിക്കുന്ന കുന്തി...
അര്ജുനനോളം ശബ്ദവേഗത്തിൽ അസ്ത്രം പ്രയോഗിക്കാനറിയാവുന്ന ധൃതരാഷ്ട്ര പുത്രനായ യുയുൽസുവും പാണ്ഡവരോട് ചേർന്ന് നിന്ന് ദുര്യോധനജ്യേഷ്ഠനെതിരെ യുദ്ധം ചെയ്തതിൽ വ്യസനിക്കുന്ന ഗാന്ധാരി...