Originally Posted by nanma
അദ്ധ്യായം 5
(മാനന്തവാടിയിൽ നിന്നും കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ശിവകുമാർ ബ്രഹ്മഗിരിയിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു ..റോഡിനു ഇരുവശവും
തിങ്ങി നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന വനാന്തര കാഴ്ചകളിലേക്ക് രാജ്മോഹന്റെയും അനശ്വര യുടെയും കണ്ണുകൾ ചലിച്ചു ..
ഫ്രന്റ്* സീറ്റിൽ ഇരുന്ന ശിവകുമാറിന്റെ നോട്ടമാകട്ടെ അനശ്വരയിലും .. അനശ്വരക്ക് 22 വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കും ..ചുണ്ടുകൾ
ചുമന്നിരിന്നു ..നീണ്ട മൂക്കുകൾ ..മുഖത്തിന്റെ ഒരുവശത്തേക്ക്* നീണ്ട മുടി തുമ്പുകൾ ..)
രാജ്മോഹൻ : വളരെ നന്ദി ഉണ്ട് ശിവ ...നീ സഹായിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ ചിലപ്പോ ആത്മഹത്യ വരെ ചെയ്തു പോയേനെ
ശിവകുമാർ : കഴിഞ്ഞതിനെ കുറിച്ചല്ല ഇനി വരാൻ പോകുന്നതിനെ കുറിച്ചാണ് നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കേണ്ടത് ...അതിരിക്കട്ടെ എന്താ
നിങ്ങളുടെ പ്ലാൻ ?
രാജ്മോഹൻ : കുറഞ്ഞത്* ഒരു മാസമെങ്കിലും ഇവളുടെ തന്തയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും മാറി നിൽക്കണം..അപ്പോഴേക്കും അയാളുടെ
ദേഷ്യം ഒക്കെ മാറിക്കോളും ... അവടെ എങ്ങനെ സേഫ് അല്ലെ ??
ശിവകുമാർ : ഈ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ ഇതിനെക്കാൾ ബെറ്റർ ആയൊരു സ്ഥലം നിങ്ങൾക്ക് ഇനി കിട്ടാൻ പോകുന്നില്ല
( തിരുനെല്ലി കഴിഞ്ഞു ബ്രഹ്മഗിരി കുന്നുകളിലൂടെ അവരുടെ യാത്ര തുടർന്നു ...വലതു വശത്ത് ഈട്ടിയും ചന്ദനവും തുടങ്ങി അനേകം വൃക്ഷങ്ങളുടെ നിഴലുകളിൽ മൂടപ്പെട്ട ഇരുണ്ട വനം ..ഇടതു വശത്ത് നൂറടിയോളം താഴ്ചയിൽ ആരെയും മനം മയക്കുന്ന
താഴ്വര - ബ്രഹ്മഗിരി താഴ്വര ..ശിവകുമാറും അനശ്വരയും രാജ്മോഹനും കണ്ണു ചിമ്മാതെ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു ..ഇടക്കെപ്പോഴോ വണ്ടി ഓടിച്ചിരുന്ന ഹേമന്തിന്റെ കണ്ണും താഴ്വരകളുടെ ഭംഗിയിൽ ലയിച്ചു പോയി ..പെട്ടന്ന് രാജ്മോഹൻ നിലവിളിച്ചു )
രാജ്മോഹൻ : സ്റ്റോപ്പ്* സ്റ്റോപ്പ്* സ്റ്റോപ്പ്* ........
ശിവകുമാർ : ബ്രേക്ക്* ചവ്വിട്ടടാ .........
( ഹേമന്ത് പെട്ടന്ന് ബ്രേക്ക്* ചവിട്ടി നിർത്തി ...എല്ലാവരും മുന്നിലേക്ക്* കുതിച്ചു പോയി ....ആ കാഴ്ച കണ്ടു എല്ലാവരും ഞെട്ടി ....
തുടരും....
